Beste mensen, ik wil graag het volgende aan jullie kwijt…  

Het is tijdens de verhoren van de onderzoekscommissie n.a.v. de kinderopvang-toeslagenaffaire, verbijsterend hoe daarbij duidelijk is geworden hoe de diverse Ministeries zo langs elkaar heen hebben gewerkt en niet in hebben kunnen (willen) zien wat er aan de hand was bij de Belastingdienst en hoe deze zich opstelde ten opzichte van haar slachtoffers.

Dat heeft mij op de gedachten gebracht dat er feitelijk iets soortgelijks aan de hand is bij het Woon- en huurbeleid van de overheid ten opzichte van huurders binnen de commerciële sector.

Van kabinet tot parlement heeft bijna niemand ingezien of willen inzien wat het nietsontziende huurbeleid voor juist de commerciële sector heeft betekend; welke schade er is aangericht.

De meeste partijen laten zich nog steeds weinig of niets gelegen aan de vaak uitzichtloze situaties en ellende binnen deze sector. Er is hier m.i. sprake van een blinde vlek of tunnelvisie waardoor de ellende niet voldoende wordt opgemerkt, net zoals dat ook geval is geweest bij de toeslagenaffaire.   

Hoe het met jullie is weet ik niet, maar ook hiervan vind ik dat de onderste steen naar boven zou moeten worden gehaald om dit onrecht ten opzichte van specifiek de commerciële huurders publiekelijk aan de kaak te stellen. Hier toe zouden we de media moeten benaderen of welke en andere (overheids) instanties die er dan ook toe doen.    

Het heeft misschien nut om alles nog eens op een rijtje te zetten van alles dat heeft geleid tot de veelal rampzalige situatie zoals die nu binnen de commerciële sector is ontstaan.

Het desastreuze huurbeleid van minister Blok
Onder het beleid van Blok is er de afgelopen jaren verzuimd om voldoende te bouwen. Gevolg woning schaarste en dus hoge huren.    

Ten opzichte van de vrije vestiging volgde Blok een steevast liberale en marktconforme koers waardoor de verhuurders volkomen vrij waren in hun huurbeleid.  

Gereguleerde huurwoningen binnen de commerciële sector werden over een kam geschoren met sociale huurwoningen bij het toepassen van de inkomensafhankelijke huurverhoging om scheefwonen tegen te gaan. Door de WOZ waarde bovendien mee te laten wegen bij het woonpuntenstelsel werden de maximale huurprijs van deze gereguleerde woningen ook steeds verder verhoogd zodat alle bescherming wegviel. 

Onrechtmatig handelen Belastingdienst        
De Belastingdienst werd door de Raad van State op de vingers getikt omdat zij op onrechtmatige wijze, inkomensgegeven verstrekte aan de verhuurders waarop Blok bliksemsnel de wet op de inkomensafhankelijke huurverhoging aanpaste.   

Vanwege het kwaad dat in voorgaande jaren al geschied was hadden huurders daarop met succes een rechtszaak aangespannen. De Belastingdienst wist niets anders te bedenken dan in beroep te gaan, iets dat al jaren loopt en steeds vooruit geschoven wordt.

Dat alles heeft de afgelopen 8 jaar uiteindelijk geleid tot werkelijk buitenproportionele om niet te zeggen schandelijke huurverhogingen ten opzichte van met name de zittende huurders binnen de commerciële sector.

Huidige beleid Ollongren; voortzetting van dat van Blok   
Het beleid van minister Ollongren heeft daarin geen verbetering gebracht; in tegendeel. Ondanks de aangenomen 1e Kamer moties van de SP om dat tegen te gaan en ondanks de Corona crisis heeft zij het bestaan om dit jaar de allerhoogste huurverhogingsronde sinds jaren door te drukken. En een verhoging van 1% plus inflatie staat al op het programma voor 2021.  

Dubieuze uitspraken Ollongren
Tijdens de diverse woondebatten deed Ollongren bedenkelijke uitspraken die eens te meer deden uitkomen dat zij te kampen heeft met een blinde vlek. Zo opperde zij een paar keer terloops dat ze niet tot huurbevriezing wilde overgaan omdat deze maatregel aan het eigendomsrecht en de inkomsten zouden raken van de verhuurders en dat dit mogelijk juridische consequenties kon hebben. En de inkomsten van de huurders dan?                                                                                                                    

Ook zouden de verhuurders dan niet genoeg geld hebben voor maatwerk voor huurders die dat echt nodig hebben…. en die zich bij de verhuurder konden melden.

Daarnaast permitteerde Ollongren zich een aantal malen ook te laten ontvallen dat de meeste bewoners binnen de commerciële sector, met middeninkomens de hun opgelegde huren best kunnen betalen. Wat een ongenuanceerde uitspraak: een brood dat tien euro zou moeten kosten, zouden die zelfde huurders ook nog wel kunnen opbrengen maar dan blijft het nog wel onrechtvaardig. En zo is het ook met de huren.

Ze bestond zelfs te zeggen dat bij een generieke maatregel van huurbevriezing, ook huurders, die meer dan een ton verdienden zouden profiteren. Waarbij ze vergat te aan te even hoeveel dat er zijn en waar die wonen en dat die ook profiteren van de niet inkomensafhankelijke zorgpremie.

Wat betaalbare huren zijn, wordt bepaald aan de hand van de inzichten van het Nibud en niet die van minister Ollongren.

Teleurstellend daarbij was dat er in de 2e Kamer geen enkel partij ook niet van de oppositie bereid bleek om Ollongren over deze uitspraken nader aan de tand te voelen over deze uitspraken. 

Gevolgen voor de huurders binnen de commerciële sector
De geliberaliseerde huurders zijn jarenlang vogelvrij geweest; huren konden ongebreideld verhoogd worden.  De gereguleerde huurders binnen de commerciële sector zijn jarenlang een vergeten groep gebleven, over het hoofd gezien door regering en parlement, maar die ondertussen zodanige klappen hebben gekregen vanwege de inkomensafhankelijke huurverhogingen en het verbinden van de WOZ waarde aan het woonpuntenstelsel, dat de huren daarvan zich inmiddels ruimschoots kunnen meten met die van de geliberaliseerde huurders en vaak nog hoger zijn. 

Wat doet de overheid eraan ?  
Met name de coalitiepartijen willen zich hoofdzakelijk inzetten voor het terugdringen van het woningtekort. Dat er veel gebouwd moet worden is evident. Maar dat is wel het gevolg van het regeringsbeleid de afgelopen jaren en zeker niet de schuld van de zittende huurders.

En het betekent vooral ook geen oplossing voor hun situatie.

Binnen het sociale segment wil men dan voor crepeer gevallen dan nog wel wat doen aan verlaging. Maar hoe zit het met de commerciële sector, met de middeninkomens en de gereguleerde huurders binnen dat circuit?

Er zijn door de diverse partijen voorstellen gedaan om grote huurstijgingen niet langer mogelijk te maken ten aanzien van geliberaliseerde woningen èn voor de sociale huurwoningen. Waar blijven de gereguleerde woningen binnen de commerciële sector? En het betekent nog altijd stijgingen.

Wat is dan wel de oplossing?
Gezien de rampzalige situatie binnen het commerciële segment, zouden daar de huren voor de komende jaren moeten worden wordt bevroren zo niet verlaagd, voordat weer eens aan een stijging kan worden gedacht. Elke huurverhoging, hoe gematigd ook, is er voorlopig een te veel!

De inkomensafhankelijke huurverhogingen zouden niet meer van toepassing moeten worden verklaard voor gereguleerde woningen binnen het commerciële segment.                     

De regering en parlement tenslotte moeten eindelijk eens af van het bizarre idee dat de jaarlijkse huurverhoging een vanzelfsprekendheid is, een vaststaand feit waar niet aan getornd kan worden.

Dit waren zomaar wat gedachtes die ik aan jullie kwijt wilde. Misschien kan iemand van jullie er nog iets van zeggen tijdens de vergadering.   

Ik ben hoe dan ook mening dat er in ieder geval wat gebeuren voor we gewoon weer te maken met een volgende huurverhogingsronde.

Douwe Zeilmaker, namens Mijndenhof.
Het complex Mijndenhof bestaat uit 109 woningen. De HBV Mijndenhof heeft 40 leden.