Toename van het woningtekort
Het woningtekort in Nederland blijft groeien. Momenteel zijn er ruim 400.000 huizen te
weinig, en die kloof wordt groter door de stijging van eenpersoonshuishoudens en
immigratie. Voor 2030 moeten er bijna een miljoen nieuwe woningen bijkomen, vooral
omdat er ook huizen verdwijnen door sloop. Hoewel alle coalitiepartijen wonen als
belangrijk thema in hun verkiezingsprogramma hadden staan, blijkt de financiële ruimte
beperkt. Dit zorgt voor spanningen in het beleid, dat volgens velen een voortzetting lijkt
van het beleid van Keijzers voorganger, Hugo de Jonge.
Beperkte middelen, grote verwachtingen
Keijzer moet het doen met een jaarlijks budget van één miljard euro en vijfhonderd miljoen
voor infrastructuur rondom nieuwbouwwijken. Dit bedrag staat in schril contrast met de
drie tot vijf miljard die een brede wooncoalitie eerder dit jaar noodzakelijk achtte. Een deel
van het budget gaat naar het verlagen van de overdrachtsbelasting voor woningbeleggers,
een maatregel die niet bijdraagt aan het oplossen van de wooncrisis, maar wel geld uit het
beperkte budget wegsnoept.
Verschillen met het vorige beleid
Hoewel de plannen van Keijzer op het eerste gezicht lijken op die van haar voorganger,
zijn er subtiele verschillen zichtbaar. Zo staat in het hoofdlijnenakkoord van de nieuwe
coalitie dat bij woningbouw ‘rekening wordt gehouden’ met water en bodem, terwijl dit
onder De Jonge doorslaggevende factoren waren. Ook staat Keijzer kritisch tegenover de
huurregulering die De Jonge invoerde. Als voormalig Tweede Kamerlid was zij fel tegen de
Wet betaalbare huur, maar nu is ze verantwoordelijk voor de uitvoering ervan.
De rol van de woningcorporaties
Woningcorporaties hebben zich inmiddels gecommitteerd aan de bouw van 250.000
sociale huurwoningen en 50.000 middenhuurwoningen voor 2030, mede dankzij de
afschaffing van de verhuurderheffing. Toch blijft de vraag hoe de overheid hen kan
ondersteunen, gezien de Europese regels rondom staatssteun. Keijzers voorganger
verwachtte successen van de Nederlandse lobby in Brussel, maar een definitieve
beslissing hierover wordt overgelaten aan de nieuwe Europese Commissie.
Politieke uitdagingen en beperkte regie
De politieke meningsverschillen over de aanpak van het woningtekort zijn groot, en dat
maakt het lastig om de regie over de woningbouw vanuit Den Haag te voeren. De
discussie over een verplicht aandeel van 30% sociale huur bij nieuwbouw laat dit zien.
Hoewel dit onderdeel is van de plannen, is er verdeeldheid binnen de coalitie over de
vraag of dit wel in de definitieve wetgeving moet blijven.
Flexwonen en creatieve oplossingen
Door de beperkte mogelijkheden richt Keijzer, net als haar voorganger, haar blik ook op
flexwoningen en het beter benutten van de bestaande woningvoorraad. Dit betekent dat er
meer aandacht komt voor woningdelen en het aanpassen van bestaande gebouwen.
Daarnaast wil Keijzer het voor hospita’s makkelijker maken om huurcontracten op te
zeggen, in de hoop dat dit meer particulieren aanspoort om bijvoorbeeld studenten in huis
te nemen.
Bron: fd.nl
